Al…
Bunlar benim dudaklarım…
Al…
Seninkiler kadar al…
Öp istersen…
Ya da söylet, hangi yalanı istersen…
Hatta…
Tüm yalanlarını,
Benim dudaklarımla yala istersen…
Senin yalanlarını senden daha güzel inkar edecek bir çift dudak veririm sana…
Sırf
Senin dudakların
Kirlenmesin
Diye.
Diyetini öderim her öpüşümün…
Aşkla ödeşirim…
Ödülüm,
Yalan bir ölüm.
Ya da parmaklarımı al istersen…
Bordo bir oje sürüp,
seninkilere benzet…
Çıkmaz sesim…
Bunlar aslında benim
Dersem,
Şerefsizim…
Ne istersen onu yaz benim parmaklarımla…
Ve ben, ben yazdım diye
Yemin edeyim…
Al işte neyimi istersen…
Uzatma yazıyı…
Ama,
Beni sen yapan cümlelerimi alma…
Bu çok kötü…
Bu tecavüz…
Ben istemiyorken girme içime…
Benim bardağımdan,
Bana yazdıranı içme…
Her şeyim senin…
İsterse gidişinin üstünden bin yıl geçsin…
Ama unutma
Sen,
Sana susutuğum “ah” lar kadar
Benimsin.
