üzgünüm sevgilim

Itır Hanım, Zafer Abi, Orçun'um ve tüm çArşı'lı kardeşlerime, hatıram olsun. 

Hakan pastanesinde, çift lavaşlı tavuk dönere vurup, Akaretlerden eve doğru seğirtmekteyim... Dizi biteli altı yedi ay olmuş, anca bir iki aylık ev kirası kalmış banka hesabında...

Tok kalmak lazım.

Tek başına yürüyen her insan evladı gibi, iç organlarımla konuşuyorum...

Karaciğerim küs bana.

Beynimle aram iyi.. Yormuyorum kendisini. Omurilik soğanı yetiyor yürümeye.

Göğüs kafesimin kapısını açalı olmuş epey...

Kalp uçmuş, siktirmiş gitmiş.

Yerinde boş bi migros poşeti var.

Evin kapısını anahtarla açıcam oysa,

Bu acele niye?

Yaşasın varoluşçu kaldırımlar...

Evin sokağına az kaldı mesela, sokağın başındaki çeşme görünüyo.

Ayağımın temposuna uygun şarkı bulamıyorum,

Üçlü çekiyorum...

Şşşşş...

Rutin hayatlara sahip her insan gibi, en azından evin yolunu değiştireyim diyorum...

Bir önceki sokaktan dalayım mesela...

Hiç gitmemiştim burdan eve,

Hiç ama.

Ne güzel sokakmışsın sen be

Rebul Lavantayla mı yıkıyorlar seni?

Ne güzel evlerin varmış, bi üstteki çirkinlikten ne kadar da nasibini almamış...

Aa...

Meyhane mi la ora?

Uzun Marlboro mu la o masanın üstündeki?

Paketten sigara çıkaran o kibar parmaklar, sigaranın değdiği dudakların üstündeki beyaz kaytan bıyık,

Baba Hakkı’nın öptüğü alın...

Lan yoksa?

Seba Baba?

 “üzgünüm sevgilim anlaşamadık

Siyah beyaz aşkı paylaşamadık

İşte böyle bir şey Beşiktaş’lılık

Deplasmanda dersin, soran olursa”