ESMER
FERHAN...
Mesela ben
de isterdim senin kadar dikkatli yazmayı...
Zira,
daktilon vardı...
Ve dolayısı
ile düşünme şansın...
Mesela ben
de isterdim senini kadar yalnız olabilmeyi ...
Ama sen
kazancı yokuşundaydın,
Şimdi orası,
çok pahalı...
Örneğin,
Ben de
isterdim bir kitabımda 250 sayfayı “gizem kız” a ayırmak...
250
kelimeyle sınırlı olmasaydı hiçbir aşk mesela...
Fransadan gelen
çocuk olmasam da,
Senin gibi
günlük tutup,
Bir fransızdan
daha şahane anlatmayı isterdim Fransayı,
-hatta mümkünse- frenkçe mesela...
İsterdim ki,
cebinde para olmayan bir adama, sevgilisi
Son kıyak
olarak
Benim kitabımı
alsın,
Bana “O” nun
BAŞKALIRAN KURŞUNKALEM i
Aldığı gibi...
34
yaşımdayım ve
Bazı çocuklarım
olsun isterdim,
Seninki gibi...
Ve en
azından biri, sevsin benim kadar
Benim mesleğimi...
Ne zor
bilsen ustam, seninkine benzer cümleler kurmamak bir yazar olarak hayatta...
Ama inan ki
yazamazdım...
Sen doğmasaydın...
Mesela!