ESMER FERHAN...

Mesela ben de isterdim senin kadar dikkatli yazmayı...

Zira, daktilon vardı...

Ve dolayısı ile düşünme şansın...

Mesela ben de isterdim senini kadar yalnız olabilmeyi ...

Ama sen kazancı yokuşundaydın,

Şimdi orası, çok pahalı...

Örneğin,

Ben de isterdim bir kitabımda 250 sayfayı “gizem kız” a ayırmak...

250 kelimeyle sınırlı olmasaydı hiçbir aşk mesela...

Fransadan gelen çocuk olmasam da,

Senin gibi günlük tutup,

Bir fransızdan daha şahane anlatmayı isterdim Fransayı,

 -hatta mümkünse- frenkçe mesela...

İsterdim ki, cebinde para olmayan bir adama, sevgilisi

Son kıyak olarak

Benim kitabımı alsın,

Bana “O” nun BAŞKALIRAN KURŞUNKALEM i

Aldığı gibi...

34 yaşımdayım ve

Bazı çocuklarım olsun isterdim,

Seninki gibi...

Ve en azından biri, sevsin benim kadar

Benim mesleğimi...

Ne zor bilsen ustam, seninkine benzer cümleler kurmamak bir yazar olarak hayatta...

Ama inan ki yazamazdım...

Sen doğmasaydın...

Mesela!