“Bir tren yolculuğu ne kadar renkli olabilir ki? Tren, sana gitmiyorsa eğer, camından bakıldığında görülen her manzara, siyah beyazdır… “
Her şey İstanbul’da başlamaz belki…
Ama her şey İstanbul’da biter…
Bir romanın son cümlesi gibidir bu lanetli şehir…
Her “son”, burada yazılır ve maalesef bu sonlar pekte mutlu değildir…
Zaten mutlu son diye bir şey de yoktur…
Bir şey bitiyorsa eğer, mutlaka arkasında en az bir üzülen bırakmıştır…
Bir üzülen, ciddi bir sayıdır aslında…
Ve dikkatli bakarsan, mutlaka görürsün onu şehrin herhangi bir yerinde…
Bir üzülen; herhangi bir araç terminalinde, sadece gidiş bileti alandır…
Bir üzülen; dini ne olursa olsun hatta dini olsun ya da olmasın tanrının bir evinde en içten dua edendir…
Bir üzülen; perdeleri en az yirmi gündür açılmıyorsa, karşı komşundur…
Bir üzülen; bu hayatta bir yelkenliyi en çok hak edendir…
Ve
Bu hayatta her şey karşılıklı değildir…
Her şey İstanbul’da başlamaz belki…
Ama her şey İstanbul’da biter…
Bir romanın son cümlesi gibidir bu lanetli şehir…
Her “son”, burada yazılır ve maalesef bu sonlar pekte mutlu değildir…
Zaten mutlu son diye bir şey de yoktur…
Bir şey bitiyorsa eğer, mutlaka arkasında en az bir üzülen bırakmıştır…
Bir üzülen, ciddi bir sayıdır aslında…
Ve dikkatli bakarsan, mutlaka görürsün onu şehrin herhangi bir yerinde…
Bir üzülen; herhangi bir araç terminalinde, sadece gidiş bileti alandır…
Bir üzülen; dini ne olursa olsun hatta dini olsun ya da olmasın tanrının bir evinde en içten dua edendir…
Bir üzülen; perdeleri en az yirmi gündür açılmıyorsa, karşı komşundur…
Bir üzülen; bu hayatta bir yelkenliyi en çok hak edendir…
Ve
Bu hayatta her şey karşılıklı değildir…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder