Ne çok boş defter var çalışma masamın raflarında… Belki bu sefer yazabilirim umudunu yapraklarının arasında –kaderleri asla bu olmayan- çiçekler gibi kuruttuğum ne çok boş defter öfkeleniyor bana… Benim bu korkaklığıma…
Şimdi yazıyorum…
Boş bıraktığım her sayfadan…
Boşuna girdiğim her kalpten…
Boşluğunu doldurduğum her ayrılıktan…
Erken boşandığım her yardan
özür dilemek için…
bir Salı günü öğlen vakti…
tekrar yazıyorum.
hepsinde bir "ben" var
YanıtlaSil