anne...
ne gençmişsin
ben kucağındayken...
hiç dişim yokken...
neye güldüğümü bilmiyorken...
ikimiz de siyah beyazken...
sen çok aşıkken
ve ben hiç aşık olmamışken...
anne...
ne kadar aynısın benden her şey gidip,
tek bir şey değişmemişken...
hayat çok renkli...
tuttuğumu koparıyorum...
sen aşkının arkasındayken,
ben bu hayatta...
hala...
altıma sıçıyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder