İÇ GEÇER…

Hiç bilmediğim bir dilde dinlediğim “O” şarkıya ne çok benziyorsun…

Bu, çok kötü…

İnsanlar, mucize beklediğinde değil, mucize, insanları istediğinde geliyor,

Ben,

Bunu,

Tüm izlerini silmek için çırpınırken,

Senin vasıtanla öğreniyorum…

Nedir mucize?

Mucize;

Sana ait her şeyin ve her “an” ın,

Başka bir aşığın anadilinde,

Artık senin “hiçbir şeyin” olan bana anlatılması…

Tesadüfi bir melodide adının anılması…

Adının, aslında başlı başına bir melodi olduğunun,

Bu kadar geç anlaşılması…

Otopsimde, “O” şarkının tüm notalarının bulunacak olması…

Mucize…

Yastık, terimle yumuşayıp, saçlarımı okşamaya başlamışken, uzun uykusuz gecelerden sonra, normale dönmek üzereyken her şey… Hatta ben bile…

İçim geçerken…

Bir şarkı vasıtasıyla içimden geçmen…

Çok geç

Olsa da…

Sen yine de içimden… Çok geç!

Uykusuzluk diyetini ödeyebilecek gücüm varken,

Baka bir aşığın anadilindeki bu şarkı, her çaldığında…

Başka biri, içinde olsa bile o an,

İçimden geç.

Gidişinin içimde açtığı boşluğu,

Nelerle doldurduğumu gör…

Üzül diye değil…

Ya da üzül diye…

Başkaları içindeyken,

İçinden geçersem…

Biraz iç,

Geçer.